Με αφορμή την έναρξη του αθλητικού θεάτρου αυτής της σεζόν και με την συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων να ετοιμάζεται να πάρει τη θέση της στην τηλεόραση και τα καφενεία για ακόμα μια χρονιά, αναρωτήθηκα. Μπορεί κάποιος να περιγράψει γιατί είμαστε Αρειανοί; Ο καθένας προφανώς για τους δικούς του λόγους. Μπορείς όμως σε χίλιες λέξεις να περιγράψεις τόσο περίπλοκα συναισθήματα και να εντοπίσεις την προέλευση τους;
Πολύ δύσκολο. Γιατί δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν τη μυρωδιά του Χαριλάου, τον ήχο του φελιζόλ στο βρεγμένο τσιμέντο, τις ασφυκτικές αγκαλιές αγνώστων, τη λαχτάρα του μαραμένου λουκάνικου και του ξερού ροξ, την αίσθηση της αυγής στο πούλμαν της επιστροφής, τις αναπαράστασεις του τρίποντου του Γιαννάκη με τον μικρό στη μπασκέτα με τις βεντούζες, το ψυχοπλάκωμα μετά από την ήττα, το παράπονο για τα ξερά χρόνια, το δάκρυ της δικαίωσης που θα’ρθει, το ντουπ της κοτρώνας στο τζάμι, πως το καλύτερο αδιάβροχο είναι το δέρμα, το κάψιμο του δακρυγόνου, το μουρμουρητό σύνθημα του μεθυσιού, την ηδονή του τεράστιου κασκόλ στον παιδικό καρπό, τον πόνο του γκλοπ στα παγωμένα δάχτυλα, το κρύο της ήττας του καλοκαιριού, τη ζέστη της νίκης του χειμώνα, την ανιδιοτελή αγάπη για κάτι τόσο συλλογικό μα και τόσο προσωπικό.
Επειδή για αυτά δεν υπάρχουν λέξεις και δεν μπορείς να περιγράψεις τι είναι αυτό που σε έχει εθίσει στον Άρη, ας πάμε παρακάτω.
Γιατί είμαστε Αρειανοί και το φωνάζουμε.
Γιατί η ίδρυση μας αποτέλεσε μια επαναστατική και ρηξικέλευθη πράξη για την πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη του 1914. Σε ένα περιβάλλον όπου οι τέσσερις κύριες εθνότητες που αποτελούσαν τον πληθυσμό της πόλης, είχαν μάθει να ζουν μαζί αλλά όχι και να δραστηριοποιούνται μαζί, ήρθε ένας αθλητικός σύλλογος να διατρανώσει στο πρώτο άρθρο του ιδρυτικού καταστατικού του, τη μη διάκριση των μελών του σε εθνότητες και κοινωνικές τάξεις. Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι, φτωχοί και πλούσιοι ήταν ευπρόσδεκτοι στο νέο σύλλογο με το όνομα του αρχαίου θεού.
Γιατί η περηφάνια και ο εγωισμός του Αρειανού φιλάθλου από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του και μέχρι τα σήμερα είναι χαρακτηριστικά που παρέμειναν αναλλοίωτα. Είναι από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Άρη και είναι τα στοιχεία που έδωσαν την μεγάλη ώθηση στο σύλλογο τα πρώτα χρόνια της ζωής του, οδήγησαν σε μεγάλες επιτυχίες και αποδείχτηκαν σωτήρια στις δύσκολες περιόδους. Από αυτή τη νοοτροπία, τον εγωισμό, την περηφάνια και την επιμονή ήρθαν τα κατορθώματα απ’όπου αντλούν οι γενιές η μία μετά την άλλη δύναμη, ενέργεια και πίστη. Δεν θα δεχτεί ποτέ αδυναμία, δεν θα πιστέψει ποτέ ότι θα χάσει πριν αγωνιστεί και πάντα θα κοιτάει στα μάτια τον οποιοδήποτε χωρίς να κρατάει πισινές και καβάντζες.
Γιατί οποιοσδήποτε τίτλος σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα βγήκε έξω από την Αθήνα τον 20ο αιώνα για πρώτη φορά ήρθε στη Θεσσαλονίκη από τον Άρη. Το άθροισμα των τίτλων του συλλόγου σε Ελλάδα και Ευρώπη δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο σύλλογο παρά μόνο με τους αντιπάλους του στο κέντρο. Παρόλη την ανισομέρεια πληθυσμού και επιρροής στα κέντρα αποφάσεων, από τα σπάργανά του ο Άρης αποτέλεσε το αντίπαλο δέος του κέντρου σε όλα τα αθλήματα, με την Μακεδονική του ορμή να είναι το κύριο χαρακτηριστικό των αγώνων του απέναντι σε κατεστημένες λογικές και πρακτικές.
Γιατί αποτελεί το μεγαλύτερο φυτώριο νεαρών αθλητών στην Ελλάδα με τον Ερασιτέχνη Άρη να αριθμεί πάνω από 2500 αθλητές και αθλήτριες προσφέροντας τεράστια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και τις νέες γενιές. Μέρος ενός κοινωνικού ιστού που παρακμάζει εδώ και δεκαετίες αποτελεί ένα διαμάντι και παρακαταθήκη για το μέλλον της νέας γενιάς. Οι διακρίσεις, σε Πανελλήνιους, Πανευρωπαϊκούς, Παγκόσμιους και Ολυμπιακούς Αγώνες από εκατοντάδες αγόρια και κορίτσια κάθε ηλικίας είναι απλά το συμπλήρωμα σε μια τιτάνια προσπάθεια μύησης στα ιδεώδη του αθλητισμού.
Γιατί αθλητές μύθοι αντρώθηκαν και μεγαλούργησαν στον Άρη όπως ο Κλεάνθης Βικελίδης, ο Νίκος Χρηστίδης, ο Ντίνος Κούης, ο Νίκος Γκάλης, ο Φαίδων Ματθαίου, ο Χάρης Παπαγεωργίου, ο Παναγιώτης Γιαννάκης. ο Άρης Γρηγοριάδης και άλλοι πόσοι, και συγκαταλέγονται στην ελίτ των κορυφαίων αθλητών όλων των εποχών.
Γιατί το μπασκετικό τμήμα του Άρη ψηφίστηκε ως η κορυφαία ομάδα ανεξαρτήτως αθλήματος για τον 20ο αιώνα στην Ελλάδα. Οποιαδήποτε ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, με οποιαδήποτε ένδοξη ιστορία, πρωταθλήματα, κύπελλα, ευρωπαϊκές επιτυχίες, τελικούς Πρωταθλητριών ποδοσφαίρου, κύπελλα Ευρωλίγκας, μεγάλες νίκες, παίκτες θρύλους ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ, υποκλίνονται στον τεράστιο Άρη του 1979-1991. Αυτή ήταν και η μοναδική ομάδα, πλην των Εθνικών, που αγαπήθηκε από το σύνολο των Ελλήνων του πλανήτη. Της οποίας τις νίκες στην μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση, στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης (όπου ανταγωνίζονταν τότε μόνο οι Πρωταθλητές) ο πανταχού Ελληνισμός πανηγύριζε έξαλα, σε μια περίοδο που η Ελλάδα θεωρούταν μια τριτοκοσμική χώρα, οι Ελληνικές ομάδες κομπάρσοι και επιτυχία τους μια αξιοπρεπής ήττα. Ο σεβασμός από την παγκόσμια κοινή γνώμη και το σύνολο του παγκόσμιου τύπου για τα κατορθώματα της σπουδαιότερης Ελληνικής ομάδας, είναι σε αξία μεγαλύτερος και από τα τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών που χάθηκαν. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Εθνικής του 1987 απέναντι στη διαστημική Σοβιετική Ένωση και το ασημένιο του 1989 στη Γιουγκοσλαβία, δείχνουν τη δύναμη της φοβερής εκείνης ομάδας του Άρη, που αποτελούσε τα 4/5 εκείνης της Εθνικής.
Γιατί ο Άρης αγωνίζεται πάντα για να κερδίζει. Διλλήματα και δεύτερες σκέψεις πάνω σε αυτό δεν υπήρξαν ποτέ, όσο θελκτικές και συμφέρουσες θα μπορούσαν να είναι ήττες σε αδιάφορους βαθμολογικά αγώνες. Γιατί αυτός είναι ο Άρης, όσο δύσκολο κι αν είναι για πολλούς, που κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, έστω και να το διανοηθούν.
Γιατί ο Άρης ανήκει στο λαό του. Είναι η πρώτη και μοναδική μέχρι και σήμερα ομάδα Λαϊκής Βάσης. Η Λέσχη Φίλων Άρη από το 2006 αποτελεί τον μεγαλομέτοχο του ποδοσφαιρικού τμήματος με συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό και στόχο την απόκτηση της πλειοψηφίας των μετοχών. Η μόνη ποδοσφαιρική ομάδα στην Ελλάδα που αποφάσισε να ανεξαρτητοποιηθεί από οικονομικά συμφέροντα, να αυτοδιαχειριστεί και να ψηφίζουν οι οπαδοί της την διοίκηση. Γιατί ο Άρης ανήκει στο λαό του όχι μόνο σε αφηρημένες θεωρίες και συνθήματα, αλλά στην πράξη και τη σκληρή πραγματικότητα.
Γιατί ποτέ δεν δεχτήκαμε να μπούμε σε παιχνίδια κάτω από το τραπέζι όσο σκληρές και να ήταν οι απειλές, όσο οδυνηρές και να ήταν οι συνέπειες. Κανένας τρίτος ποτέ δεν ενέπλεξε τον Άρη σε ύποπτα σενάρια και συναλλαγές. Και είναι ο μοναδικός μεγάλος σύλλογος για τον οποίο συμβαίνει αυτό. Στα σχεδόν εκατό χρόνια ζωής του συλλόγου μαζί με τα Πρωταθλήματα, τα Κύπελλά, τα Μετάλλια και τις Νίκες, αποτελούν κομμάτι της Ιστορίας του και δίνουν ακόμα μεγαλύτερη αξία στις επιτυχίες και οι δύο υποβιβασμοί στην δεύτερη κατηγορία πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Μέσα στην οδυνηρότητα τους, απέδειξαν πως για αυτά που πρεσβεύουμε είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε και τις συνέπειες. Ο δρόμος της ανεξαρτησίας μέσα σε τόση βρωμιά, μας στοίχισε από την ημέρα της ίδρυσής μας σε τίτλους, νίκες, διακρίσεις, οικονομική ευημερία. Και θα μας ξαναστοιχίσει. Αλλά ταυτόχρονα μας χαλυβδώνει και μας κάνει πιο δυνατούς. Βρεθήκαμε απέναντι σε παρασκηνιακά ισχυρά Κέντρα και επίσημα Όργανα, σε Υπουργούς με ιδιοτελή συμφέροντα, σε Δικτατορίες με υπαλλήλους-οπαδούς και σταθήκαμε στο τέλος όρθιοι με μοναδικό δεκανίκι την επιμονή μας για επιβίωση. Μόνοι εναντίον όλων. Γιατί όταν λέμε ‘πάνω απ’όλα ο Άρης’ δεν εννοούμε ο Άρης να κερδίζει με κάθε τρόπο, εννοούμε τα ιδανικά και η αξιοπρέπεια του Άρη πάνω απ’όλα.
Γιατί είμαστε Άρης για τον Άρη και μόνο για τον Άρη. Δεν είμαστε Άρης ούτε για τους παίκτες του Άρη, ούτε για τους προπονητές του Άρη, ούτε για τον λαό του Άρη και τα κατορθώματα του. Πόσο άτοπο θα ήταν αυτό. Όλα μα όλα είναι παρεπόμενα, έρχονται σε δεύτερη μοίρα και τα υποτάσσουμε κάτω από την αγάπη μας για τον ίδιο τον Άρη και αυτά που πρεσβεύει. Την Ανεξαρτησία, το Πάθος, τον Εγωισμό, την Επιμονή και την Περηφάνια. Αυτός ήταν πάντα ο Άρης.
Αυτός θα είναι για πάντα ο Άρης μας.
Υστερόγραφο: Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ βλέποντας να κυκλοφορούν διάφορα κείμενα που αναφέρονται στους λόγους που είναι περήφανοι κάποιοι που είναι Αρειανοί. Κυρίως με πείραξε ότι αυτές οι απόψεις διακινούνται μεταξύ των νεαρών οπαδών μας με κίνδυνο να παρεξηγήσουν το τι σημαίνει Άρης και τι τον κάνει τόσο μεγάλο και ξεχωριστό. Η αλλοίωση της ταυτότητας του Αρειανού είναι κάτι που πρέπει φανατισμένα να αποτρέψουμε. Ναι και στραβά έχουμε. Ας ξεκινήσουμε και ας τελειώσουμε Με αυτά όμως. Τα μάτια και τα αυτιά ορθάνοιχτα.
