Επιτέλους νίκη εκτός έδρας για τον Παναθηναϊκό και ως τέτοιο το γεγονός αξίζει από μόνο του ιδιαίτερης αναφοράς, καθώς ήταν και αυτό ένα από τα ζητούμενα και τους "στόχους" της ομάδας στην συγκεκριμένη περίοδο.
Μια νίκη που δεν αλλάζει φυσικά σε κάτι τα συνολικά δεδομένα, όπως άλλωστε δεν τα άλλαξαν και οι ήττες το προηγούμενο διάστημα.
Έχουμε ξαναπεί πως ο συγκεκριμένος "Παναθηναϊκός"... κατάφερε ακόμα και αυτό.
Το να μην έχουν σημασία δηλαδή τα αποτελέσματα.
Εν πάση περιπτώσει πάντως, η νίκη είναι νίκη και είναι και καλοδεχούμενη.
Ποδοσφαιρικά δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να πει κάποιος, καθώς η εμφάνιση του Παναθηναϊκού δεν διέφερε από τις προηγούμενες, όπως άλλωστε και η αίσθηση που σου δίνει εδώ και καιρό σαν ομάδα μέσα στο γήπεδο.
Ότι πρόκειται δηλαδή πλέον, για μια κανονική και με τον νόμο μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, η οποία οριακά θα διεκδικεί τις νίκες από τους ισοδύναμους ή και κατώτερους αντιπάλους της και οριακά επίσης θα... βρίσκει εξηγήσεις και δικαιολογίες για τις ήττες της.
Το ότι σήμερα βρήκε επιτέλους αυτό που αναζητούσε εναγωνίως τόσο καιρό, δηλαδή μια ομάδα εμφανέστατα χειρότερη απ' αυτήν και με επίσης εμφανέστατο πρόβλημα στην δυνατότητα δημιουργίας κινδύνων επιθετικά και έτσι πήρε το... πολυπόθητο διπλό, απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Όπως επίσης είναι σίγουρο πως ο κανόνας θα επιβεβαιωθεί και σε σχέση με την αντιμετώπιση που θα έχει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα από όλο το συνάφι της "εκτόξευσης και απελευθέρωσης", με φοβερά και τρομερά συμπεράσματα δηλαδή για το πως κατάφερε "η ομάδα του Μαρίνου" να πάρει την μεγάλη νίκη και επιμέρους "αποκλειστικές" αναφορές, στο πως προετοιμάστηκε η ομάδα για αυτό το τεράστιο διπλό, τι είπε ο Μαρίνος στα αποδυτήρια και ντόπαρε τους παίκτες, τι μαγικά... τρικ έγιναν κατά την διάρκεια του αγώνα που εξουδετέρωσαν και κλείδωσαν τα πλάνα του Φυντάνη και πάει λέγοντας.
Αυτό δεν γίνεται να τα αποφύγουμε, απ' αυτά δεν γίνεται να γλιτώσουμε, όσο όλο αυτό το συνοθύλευμα δίνει τον... τόνο στην προς τα έξω εικόνα του "Παναθηναϊκού" ακόμα.
Βέβαια, προφανώς επειδή φοβήθηκε μην τυχόν και ξεχάσουμε για ποιον "Παναθηναϊκό" μιλάμε και πόσο μικρό τον έχουν στα μάτια τους ακόμα και αυτοί που υποτίθεται τον... στηρίζουν και τον κρατάνε όρθιο, ο Μαρίνος φρόντισε να μας το ξαναθυμίσει με εκείνη την απίστευτη αλλαγή του Μουνιέ για καθυστέρηση στο τελευταίο λεπτό του αγώνα.
Αλλά αυτό είναι επίσης μια ακόμα ασήμαντη λεπτομέρεια, η οποία από τους... γνήσιους Παναθηναϊκούς δεν αξίζει καν να αναφερθεί, πόσο μάλλον δηλαδή και να σταθούν σε αυτή.
Οπότε...
Οπότε όλα καλά αδέρφια...
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι... τα καλύτερα τώρα έρχονται.
