Ξέρετε ποιο ήταν το πρόβλημα του εικονιζόμενου κυρίου (που «φέρνει» λίγο και στον Τσαρλς Μπάρτον εδώ που τα λέμε). Κάρφωνε καλά! Σοβαρά! Το εννοώ! Τόσο καλά που όλος ο κόσμος περίμενε από αυτόν τη στιγμή που θα απογειωθεί από το παρκέ, για να εξαπολύσει ένα από τα εκπληκτικά του καρφώματα. Κατά τη διάρκεια, όμως, ενός αγώνα δεν σου δίνονται και τόσες πολλές ευκαιρίες να συνδυάσεις θέαμα και ουσία, οι προπονητές θέτουν συστήματα και στρατηγικές, περιθώρια για αυτοσχεδιασμούς δεν δίνονται και πολλά, εκτός κι αν είσαι Michael Jordan ή Dominique Wilkins. Αυτός, όμως, δεν ήταν κανένας από τους δύο! Καλός shooting guard, με αρκετές δουλειές μέσα στο γήπεδο και αναμφισβήτητα σωματικά προσόντα, αλλά όλοι – τουλάχιστον στο ΝΒΑ- τον έβλεπαν ως «περιοδεύοντα θίασο».
Ο ίδιος πάντως το είχε παράπονο (όπως και αρκετοί άλλοι θεαματικοί αθλητές στο ΝΒΑ- λέγε με Kenny Walker, Jason Richardson) και έλεγε ότι στο Πανεπιστήμιό του, επί 4 χρόνια, συνήθως είχε πολύ πιο ενεργό ρόλο σε σημαντικούς αγώνες και θεωρούνταν από τους πιο εγκεφαλικούς παίκτες, που έπαιζαν άμυνα, «έπαιρναν» τα κρίσιμα σουτ κλπ κλπ. Ας πρόσεχε… Και κάπως έτσι, φεύγοντας από το ΝΒΑ, δεν κέρδισε τίποτε άλλο από τα… 3 Χ 3 του! Προσοχή! Πραγματικά, αυτή ήταν η μοναδική του κατάκτηση, χωρίς κανένα απολύτως υπονοούμενο (αυτό μας έλειπε).
Στο NBA επιλέχθηκε αρκετά ψηλά, στον πρώτο γύρο των draft, στα μέσα των 80ς, έπαιξε τρία χρόνια σε δύο μέτριες τότε ομάδες, τα νούμερά του ήταν πάντοτε μονοψήφια αν και ξεκινούσε βασικός, ειδικά στην τελευταία του ομάδα, την οποία και υπεραγάπησε λόγω της φανατικής υποστήριξης του κοινού της. Ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να …. χαιρετήσει το Άγαλμα της Ελευθερίας και να αναζητήσει την Γη της επαγγελίας στην Ευρώπη, όπου όπως ομολόγησε και ο ίδιος δεν ήταν τόσο καλά όσο στο ΝΒΑ, αλλά ήταν 10, μπορεί και 100 φορές καλύτερα από το CBA.
Πέντε χρόνια στην Κεντρική Ευρώπη, ένας χρόνος στο Ισραήλ και επτά συνολικά σεζόν στη Γαλλία τον κατέστησαν ως έναν από τους πολυτιμότερους παίκτες που έπαιξαν ποτέ στο Γαλλικό Πρωτάθλημα, αλλά και έναν τυπικό γυρολόγο των γηπέδων της «γηραιάς ηπείρου», με διαβατήριο «τρικολόρ» εξυπακούεται- ήταν της μόδας από τότε οι κοινοτικοί. Οι «παραδοσιακοί σύμμαχοί» μας του ανέθεσαν μάλιστα και πρόγραμμα προώθησης του μπάσκετ, διοργανώνοντας τουρνουά 3 on 3, αν ΚΑΙ αυτοί του «κόλλησαν» την ταμπέλα του «Μάικλ Τζόρνταν της Ευρώπης» (προσοχή δεν είναι ο Ρίκι Ουίνσλοου, ούτε ο JJ Anderson, που είχαν ανάλογα προσωνύμια!).
Στην Ελλάδα αγωνίστηκε για μία χρονιά κι αυτήν όχι ολόκληρη στη λεγεώνα των ξένων… Είχε μεγάλο πρόβλημα με το μηνίσκο του και διαρκώς απουσίαζε από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας. Γεράματα βλέπετε! Με αποτέλεσμα ο βετεράνος combo guard να αποδεσμευτεί στις αρχές της άνοιξης. Στα φιλικά και στα πρώτα επίσημα ματς πάντως είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά, ειδικά στην επίθεση και αποτελούσε τον ιδανικό έκτο παίκτη. Κατηγορήθηκε ότι περισσότερο ήταν θέμα θέλησης παρά υγείας το γεγονός ότι καθυστερούσε την επιστροφή του στην αγωνιστική δράση. «Συνταξιοδοτήθηκε» τελικά στη Φινλανδία. Αρκετά μετά τα 40 του! Από εκεί ξεκίνησε και την προπονητική του καριέρα, για να συνεχίσει σε χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, μέχρι σήμερα.
Στην απάντηση της Δευτέρας, στάνταρ θα υπάρχει βίντεο. Μπορεί και περισσότερα από ένα. Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρω τουλάχιστον τρία από αυτά στο διαδίκτυο. Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο. Ως τότε ξέρετε. μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου μέσω email και φυσικά σας προτείνω να ξενοιάσατε. Αφού απαντήσετε σωστά.
