"Ένας καταραμένος πρίγκιπας", θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της βιογραφίας του. Αυτοβιογραφία δεν θα εξέδιδε, καθώς δεν του αρέσει, όπως έχει τονίσει στις (λίγες) συνεντεύξεις του, να μιλάει για τον εαυτό του. Τι παραπάνω να πει άλλωστε, όταν η καριέρα του, οι τίτλοι του, η συμπεριφορά του και η πολυετής παρουσία του στην Ελλάδα έχουν αναγκάσει τόσους και τόσους, να πουν και να γράψουν πολλάκις, για τον κορυφαίο προπονητή που έχει περάσει από την Ελλάδα.
Είναι χιλιοειπωμένο και χιλιογραμμένο, αλλά ο Γιάννης Ιωαννίδης όταν αποχώρησε από τον Ολυμπιακό, είχε κάνει λόγο για τον, διάσημο πλέον, «ψυχισμό» του που είχε σπάσει. Ομοίως και η κίνηση του Ντούσαν Μπάγεβιτς να παραιτηθεί από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, ύστερα από κατάκτηση νταμπλ και την καλύτερη, ευρωπαϊκή (από πλευράς συγκομιδής βαθμών) πορεία των ερυθρολεύκων, το μόνο που μαρτυράει είναι το σπάσιμο του δικού του ψυχισμού.
Ο ίδιος μίλησε για έλλειψη ενότητας σε περίπτωση παραμονής του στον πάγκο των πρωταθλητών, αλλά στην ουσία δεν θα μπορούσε να μείνει σε μια ομάδα, που χρειάζεται γκάλοπ για να αποφασίσει, για το ποιος θα είναι ο προπονητής της την ερχόμενη σεζόν.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού, για ένα μόνο πράγμα δεν χρειάζεται να ανησυχεί. Για το μακροπρόθεσμο μέλλον της ομάδας. Ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί. Αυτή είναι η μοίρα του άλλωστε και για αυτό αποκαλείται «μεγάλη ομάδα».
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, θα συνεχίσει και αυτός να πρωταγωνιστεί, διότι έτσι έχει μάθει να κάνει σε όλη του τη ζωή και την καριέρα του. Πρωταγωνίστησε ως παίκτης και κυρίως ως προπονητής στην ΑΕΚ, πρωταγωνίστησε δύο φορές στον Ολυμπιακό και μία στον ΠΑΟΚ. Άλλοτε σε ρόλο ήρωα και άλλοτε σε ρόλο κακού, αλλά πάντα σε ρόλους που «πουλάνε» και που κάνουν τους άλλους να ασχολούνται μαζί του.
Ο πρίγκιπας που έγινε προδότης
Τον Μάρτιο του 1996, δημοσιεύματα σε πολιτική εφημερίδα κάνουν λόγο για μετακίνηση του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό. Στην ΑΕΚ αδυνατούν να πιστέψουν, ότι ο «πρίγκιπας» θα προδώσει την ομάδα της καρδιάς του, την οποία επί οκτώ χρόνια έχει οδηγήσει τέσσερις φορές στην κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος και έχει καταφέρει να παίζει η Ένωση την καλύτερη μπάλα (με διαφορά) στην Ελλάδα.
Ο κόσμος της ΑΕΚ αρχίζει να ανησυχεί και να ρωτά δεξιά και αριστερά, αν το κακό μαντάτο είναι αληθινό. Οι πρώτες απαντήσεις του Μπάγεβιτς είναι αρνητικές και τα κύματα οργής των κιτρινόμαυρων οπαδών, στρέφονται προς την πλευρά των ΜΜΕ, που διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και δημιουργούν πρόβλημα στην ΑΕΚ.
Και όμως, όλα είναι αλήθεια και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς έχει πει το «ναι» στον Σωκράτη Κόκκαλη. Λόγοι πολλοί, που ακούνε σε ένα όνομα: «Μιχάλης Τροχανάς». Η σχέση του Σέρβου με τον τότε πρόεδρο της ΑΕΚ έχει φτάσει στο απροχώρητο και σε συζήτηση με φίλο του, ο Ντούσαν λέει πως «Αν μείνω στην ΑΕΚ ή θα πεθάνω ή θα τον σκοτώσω. Να πεθάνω, γιατί; Είμαι 49 ετών. Να τον σκοτώσω, γιατί; Υπάρχει λόγος να πάω φυλακή;». Οι φίλαθλοι της ΑΕΚ, δεν ξέχασαν ποτέ την «προδοσία», όπως την αποκαλούν και στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Σέρβος περνούσε τα χίλια-μύρια σε κάθε αγώνα με αντίπαλο την παλιά του ομάδα.
Η λέξη προδότης και βάτραχος τον συνόδευε για πάντα, σε κιτρινόμαυρες συζητήσεις, ενώ ακόμη και όταν επέστρεψε στην ΑΕΚ, τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο, παρά μόνο το μίσος δυναμικής μερίδας οπαδών της Ένωσης, προς το πρόσωπο του Ντούσκο. Ίσως τα λόγια του κυρ-Σταύρου, υπαλλήλου του γηπέδου της ΑΕΚ, κατά την πρώτη επιστροφή του Μπάγεβιτς στη Νέα Φιλαδέλφεια, ως αντίπαλος, αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματα του κόσμου της ΑΕΚ, εκείνη (και όχι μόνο) την εποχή: «Ήταν το χειρότερο βράδυ της ζωής μου. Τον έβλεπα, ήθελα να τον αρπάξω, να τον αγκαλιάσω, να τον φιλήσω. Όμως, ήξερα ότι ήταν αντίπαλος πια και με αυτό με τρέλαινε». Μια (μεγάλη) αγάπη, που έγινε (ακόμη μεγαλύτερο) μίσος.
Ο πρίγκιπας που έκανε τα "πέτρινα χρόνια" χρυσά
Είναι περιττό να γραφτούν και πάλι οι επιτυχίες του Ολυμπιακού, μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, το 1996. Ο Ολυμπιακός, άφησε πίσω του τα «πέτρινα» χρόνια και με το καλημέρα ήρθε το πρώτο πρωτάθλημα. Ακολούθησαν ακόμη δύο, για να φτάσουμε στο σημείο οι επόμενοι προπονητές του Ολυμπιακού, να ακούν συνέχεια γύρω τους, ότι παίζουν με την ομάδα του Μπάγεβιτς, με το σύστημα του Σέρβου και να συγκρίνονται όλες οι χρονιές, με την κορυφαία (σε απόδοση και επιτυχίες) σεζόν του 1998-99.
Κοντά του ο Τζόρτζεβιτς καθιερώθηκε ως το βαρόμετρο του Ολυμπιακού, ο Γεωργάτος έπαιξε καταπληκτικό ποδόσφαιρο, ο Μαυρογενίδης έγινε το δεξί μπακ που κατασκόπευε το μισό καμπιονάτο, ο Καραταϊδης ανακάλυψε τις ικανότητές του στη θέση του λίμπερο, ο Γκόγκιτς από γερασμένο παλτό έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους επιθετικούς που πέρασαν ποτέ από το Ρέντη και ο Ολυμπιακός έφτασε με αμυντικά χαφ τους Πασσαλή και Πουρσανίδη τέσσερα λεπτά μακριά από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν ήταν αρκετό για να τον κρατήσει στο λιμάνι και να του δώσει τις περαιτέρω εγγυήσεις που ήθελε (και τότε), για να συνεχίσει το έργο του. Ίσως όμως, όλα τα παραπάνω να ήταν οι λόγοι που ο Σωκρτάτης Κόκκαλης τον έφερε και πάλι στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2004, με τριετές πλάνο, με το γήπεδο Καραϊσκάκη έτοιμο και ολοκαίνουργιο να τον υποδεχτεί και με τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του Ρέντη να παίζουν το ρόλο του βασιλείου του πρίγκιπα.
Πρίγκιπας και στον Βορρά
Ο Πέτρος Κόκκαλης το Νοέμβριο του 1999 ζήτησε τηλεφωνικά την παραίτηση του Ντούσκο, ύστερα από απόφαση του Σωκράτη Κόκκαλη. Ήταν η στιγμή, που ο πρώτος κύκλος του Μπάγεβιτς στο λιμάνι έκλεινε και όλοι αναρωτιόνταν τι θα κάνει ο Σέρβος, με την πόρτα της ΑΕΚ κλειστή (αλλά όχι για πάντα) και τον Παναθηναϊκό να αποτελεί επιλογή που θα προκαλούσε μεγάλο πλήγμα στην υστεροφημία του και θα έδινε ακόμη περισσότερα δικαιώματα στους επικριτές του, να τον κατηγορούν για στυγνό μισθοφόρο.
Ο ΠΑΟΚ αποτέλεσε την επιλογή του Ντούσαν Μπάγεβιτς, που αν και ήξερε το βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος, δε δίστασε να ρισκάρει και να βγει για μια ακόμη φορά κερδισμένος, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, με το θριαμβευτικό 4-2 επί του Ολυμπιακού μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια να αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όσους τον αμφισβητούσαν.
Σχέσεις στοργής - σχέσεις οργής
Οι κόντρες με τους λάτιν, ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενες, με τον Μπάγεβιτς να έχει τους δικούς του νόμους πειθαρχίας, τόσο εντός, όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου. Οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτούς, προκαλεί διαφωνίες με τον εκάστοτε παίκτη και ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, που κανείς δεν ξέρει πότε θα κλείσουν.
Η δήλωση του το 1996 «Το ποδόσφαιρο δεν είναι τσίρκο, για να κάνει ο καθένας την τρέλα του και τον αυτοσχεδιασμό του», αποδεικνύει του λόγου το αληθές, ότι ο Σέρβος δεν προτίθεται να παρεκλίνει από το «μοντέλο Μπάγεβιτς», με το οποίο έχει γνωρίσει όλες τις επιτυχίες της καριέρας του, για καμία μονάδα. Οι ομάδες του Μπάγεβιτς ήταν πάντα ομάδες συνόλου, δεν είχαν ηγέτη.
Στην άλλη όψη του… συστήματος, οι καθυστερημένες αλλαγές, οι εμμονές με ορισμένους παίκτες και ο υπέρμετρος εγωισμός του, που θολώνει την συνήθως ψύχραιμη λογική του, ήταν οι συνηθέστεροι λόγοι για να δημιουργούνται μουρμούρες στα αποδυτήρια και φωνές στις κερκίδες.
Οι σχέσεις του με τους παίκτες που έχει αναλάβει στη διάρκεια της καριέρας του, έχουν περάσει από σαράντα κύματα. Ποιος ξεχνάει το «εσύ για μένα τελείωσες» στον Γρηγόρη Γεωργάτο και την παράδοξη (σε σχέση με την παραπάνω φράση), εξέλιξη της σχέσης τους;
Με τον Στέλιο Μανώλα υπήρξαν μεγάλες κόντρες μεταξύ τους, αλλά η επαγγελματική τους συνεργασία κύλησε σχετικά ομαλά. Για τη σχέση του με τον Ίλια Ίβιτς τα λόγια είναι περιττά, με τις παρεμβολές του «πρίγκιπα» για την Ελένη Πετρουλάκη, σε μια κατά τα άλλα υγιή συνεργασία εντός γηπέδου.
Ο λαός απαιτεί...
Ο σοβαρός και απόμακρος χαρκατήρας του αποτέλεσε το λόγο, που δεν δενόταν με τον κόσμο της εκάστοτε ομάδας του. Μοναδική εξαίρεση, οι φίλαθλοι της ΑΕΚ, που τον λάτρεψαν και τον μίσησαν όσο κανείς άλλος. Στον ΠΑΟΚ, αναγνώρισαν την προσφορά του, αλλά ποτέ δε θα πει κανείς ότι τους έμεινε αξέχαστος και θα τον αγαπούν για πάντα.
Στον Ολυμπιακό, η κατάσταση είναι περισσότερο περίπλοκη. Από τη μία βλέπουν στο πρόσωπο του τον άνθρωπο που έβγαλε την ομάδα από τα πέτρινα χρόνια και έθεσε τις βάσεις της απόλυτης κυριαρχίας του στο ελληνικό ποδόσφαιρο για εννέα ολόκληρα χρόνια (με διακοπή ενός έτους). Όντας προπονητής του ΠΑΟΚ, άκουσε σε αγώνα με τον Ολυμπιακό τους ερυθρόλευκους φιλάθλους να φωνάζουν το όνομά του και να του περνούν το μήνυμα ότι η πόρτα του Ολυμπιακού ήταν ανοιχτή για την επιστροφή του.
Τώρα, καλείται να πληρώσει τις υψηλές προσδοκίες του Ολυμπιακού για πορεία στην Ευρώπη και το γεγονός ότι ο η ομάδα χρειάζεται κάποιον προπονητή με μεγαλύτερες φιλοδοξίες (;) και ευρωπαϊκά στάνταρ. Από τη μία, ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει δίκιο, διότι οποιαδήποτε εμμονή στο παρελθόν αποτελεί ανάχωμα για την εξέλιξη. Από την άλλη κάθε αλλαγή μιας δοκιμασμένης συνταγής, αποτελεί ρίσκο, ειδικά όταν δεν γίνεται με οργανωμένο τρόπο και σχεδιασμό, κάτι που αποδείχθηκε και στα χρόνια που μεσολάβησαν των δύο θητειών του Μπάγεβιτς στον Ολυμπιακό.
Επίλογος...
Στις ήττες συνηθίζει να μη μιλάει με τους ανθρώπους που είναι γύρω του και να βλέπει τον αγώνα σε επανάληψη. Την επόμενη μέρα, όπως λέει και ο ίδιος, είναι πάντα ήρεμος. Αν παρομοιάσουμε την αποπομπή του από τον Ολυμπιακό με ήττα, λογικά ο Ντούσαν Μπάγεβιτς αφού πρώτα προηγηθεί μια επανάληψη στο βίντεο του... μυαλού του, των όσων συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες, θα επιστρέψει στην ηρεμία του.
Έφυγε από τον Ολυμπιακό με ένα νταμπλ και με την ομάδα να έχει επιστρέψει και πάλι εκεί που έχει συνηθίσει εδώ και σχεδόν μια δεκαετία: Στην κορυφή. Έφυγε μόνος του, χωρίς να περιμένει να τον πάρουν τηλέφωνο, να του πουν το προφανές. Έφυγε με την ψυχή στα πόδια, αλλά με ψηλά το κεφάλι. Και να σκεφτεί κανείς, ότι αυτό που τον χαρακτηρίζει, όταν τον κοιτάς είναι ένα. Ότι περπατάει με το κεφάλι σκυμμένο...
