Το athlitikanea.gr δίνει την πένα του αφηγητή σε έξι αναγνώστες για να μας περιγράψουν μέσα από την δικιά τους πραγματικότητα, το ποδοσφαιρικό όνειρο που ζήσαμε στην Πορτογαλία.
- Κάθε αγώνας και μια ξεχωριστή ιστορία,
- κάθε αγώνας και μια ξεχωριστή οπτική γωνία,
- ο λόγος στον καθηγητή Φιλοσοφίας...
Ολοκληρώνω το διδακτορικό μου στην Αγγλία και για κάποιον που είναι ποδοσφαιρόφιλος το να παρακολουθεί αγώνες στην pub με τους Άγγλους είναι από τις ξεχωριστές εμπειρίες. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για εθνικές ομάδες.
Οι αγώνες της εθνικής ήταν ξεχωριστή εμπειρία για κάποιον μακριά από την Ελλάδα, πολύ περισσότερο, εάν αναλογιστεί κανείς την εμπειρία να βλέπεις τους αγώνες με τους Άγγλους στο ‘χώρο’ τους, στην μουντή pub με τις χρωματιστές ταπετσαρίες στους τοίχους και τους μεσήλικες κρατώντας τα pints με τις μπύρες να σου λένε ιστορίες για τον George Best, και τη μεγάλη του αγάπη το.... αλκοόλ.
Η ημέρα της αναμέτρησης
Θα πήγαινα και πάλι στην pub να παρακολουθήσω το παιχνίδι, αλλά φοβόμουν την ήττα. Ο τρόμος μου μήπως και μας φορτώσει με γκολ η Γαλλία ήταν ακομη μεγαλύτερος, εαν σκεφτεί κανείς την τρελή καζούρα που έκανα σε φίλους Άγγλους μετά την ήττα τους από την Γαλλία.
Μπαίνω στην παμπ δέκα λεπτά πριν ξεκινήσει ο αγώνας της Ελλάδας με τη Γαλλία και παραγγέλνω τιν ίδια μπύρα που είχα παραγγείλει στους αγώνες με την Πορτογαλία και την Ισπανία... το γούρι βλέπεις!! Με πλησιάζουν 2 φίλοι Άγγλοι και ρώτανε πώς ‘βλέπω’ το ματσάκι και βέβαια τους απαντώ ότι εμείς τους Γάλλους τους ‘έχουμε’ (δεν το πολυπίστευα βέβαια, άλλα με τους Άγγλους πρέπει να δείχνει κανείς πάντα το πνεύμα του νικητή, τους αρέσει!!). Γνωρίζοντας τα αισθήματα τους για τους Γάλλους, ξαφνικά νομίζω ότι βρίσκομαι σε κερκίδα με οπαδούς της Ελλάδας μιας κι όλοι μέσα στην pub, θέλουν νίκη της εθνικής!!
Επιστήμονας δίχως εξετάσεις
Ο αγώνας αρχίζει κι ο γράφων έχει αρχίσει την μουρμούρα για την ενδεκάδα της εθνικής. Πάντα είχα πρόβλημα με το Βρύζα μιας κι δεν μου αρέσουν οι περιφεριακοί επιθετικοί, πέρα από το γεγονός πως είναι αργός. Με ενοχλεί επίσης κι αυτή η εμμονή με το Γιαννακόπουλο αριστερά. Βέβαια έαν έχεις διατελέσει ‘επιστήμων’ της κερκίδας, σαν και του ελόγου μου, σε πνίγει το δίκιο και τα βλέπεις όλα λάθος στο γήπεδο και θέλεις να κάνεις εσύ το κοoυτσάρισμα, αλλα μας προέκυψε Όττο, οπότε δίνουμε τόπο στη διδασκαλία. (για την ιστορία σημειώνω πως ο γράφων ανήκει σ’ εκείνους που κάποτε τους απονεμήθηκε ο τίτλος του ‘επιστήμονα’ χωρίς εξετάσεις!!).
Απίθανο κι όμως... ημίχρονο
Έχουν περάσει τα πρώτα 20 λεπτά, παίζουμε για άλλη μια φορά άμυνα για σεμινάριο κι έχω αρχίσει να πιστεύω πως υπάρχει περίπτωση να κάνουμε τη ζημιά στους Γάλλους. Περίπου 80 Άγγλοι φωνάζουν κάθε φορά που κάνουμε επίθεση, αλλά κυρίως επευφημούν τα τάκλιν στον Ανρί και τον Ζιντάν, ο οποίος ας μην ξεχνάμε πως τους, συγχωρείστε την έκφραση, είχε "κλείσει το σπίτι" λίγες μέρες νωρίτερα. Με τα πολλά το πρώτο ημίχρονο τελειώνει και μου φαίνεται απίθανο πως δεν έχουμε δεχτεί γκολ. Ο χρόνος ανάμεσα στα δύο ημίχρονα μου φαίνεται αιώνας σκεπτόμενος ότι μπορεί να είμαστε και στον ημιτελικό.
Μπύρα εσείς, γκολ εμείς
Το δεύτερο ημίχρονο αρχίζει κι αυτή τη φορα η μπύρα είναι κερασμένη από τους Άγγλους. Χωρίς αλλαγές η εθνική κι εγώ το βιολί μου να μουρμουρίζω γιατί ο Όττο δεν κάνει τις αλλαγές νωρίς. Η ώρα περνάει κι αρχίζω να πιστεύω πως θα πάμε στην παρατάση. Ησυχία στην pub κι ο Σαντινι κάνει την κίνηση που λέει πολλά, βγάζει τον Ανρί γιατί πολύ απλά το παιδί τα βρήκε σκούρα με τους Έλληνες αμυντικούς που έμπλεξε.
Έμπαινε... Ζαγοράκη
Η Ελλάδα στέκεται γερά στα πόδια της, της λείπει μόνο το γκολ. Η ελληνική άμυνα διώχνει, η μπάλα φτάνει στο Ζαγοράκη κι έγω φωνάζω δυνατά: "ΜΠΡΟΣΤΑΑΑΑΑΑ"! O Ζαγοράκης αδειάζει τον Λιζαραζου και ξεσηκώνει την pub. Βγάζει την εγγλέζικη (...σέντρα!) από τα πλάγια κι ο Χαριστέας σε ρυθμό προπόνησης καρφώνει τον Μπαρτέζ. Η pub σηκώνεται στο πόδι μιας κι οι Άγγλοι πανηγυρίζουν έξαλλα το γκολ του Χαριστέα....επιτέλους εκδίκηση!! Αλλά εγώ είμαι καρφωμένος στην καρέκλα και δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που γίνεται, είμαστε μόλις λίγα λεπτά πριν τον ημιτελικό!!!!!!! Τα λεπτά μέχρι το τέλος του αγώνα νομίζω οτι θα κρατήσουν για πάντα. Λήξη του αγώνα και σχέδον όλη η πάμπ φωνάζει "Greece thank you"!
Εγώ ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω τι έχει γίνει... άλλα σκέφτομαι από τώρα τι άλλο... τελικό, ένα ματς είναι ο ημιτελικός, ποτέ δεν ξέρεις!
Επιμύθιο
Λυπάμαι μεγάλε Ζιζού, αλλά αυτή τη φορά έπρεπε να είμαστε Άγγλοι στο Rendez-Vous μας !!
Στείλτε μας την δικιά σας αφήγηση με τίτλο "Η Εθνική μέσα από τα μάτια μου" και θέμα έναν από τους εναπομείναντες αγώνες της Εθνικής Ελλάδας, έτσι όπως τον ζήσατε πριν από ένα χρόνο. Υποκειμενικά, οπαδικά, φανατικά, τσαντισμένα, βραχνιασμένα, όπως να είναι, αρκεί να σας εκφράζει.
